Evren

Evreni anlamaya çalışmaya kafayı takmıştım. İnancım, senden daha iyi bir şeye kafayı takarsan gelişirsindi. Bende öyle yaptım. Büyük işlerin peşinde olan insanların hayatlarıyla alakadar olurdum. Evreni anlamaya çalışırken tam olarak kendimi buldum diyebilirim. Bir şeyi anlamak istiyorsan onunla aynı frekansa sahip olmalısın. Kendini anlamadan da hiçbir şeyi anlayamazsın. Öfkelerinden kurtulup, minnetlerini hissetmelisin. Yoksa evren kendini göstermez değil,o olduğu haliyle mükemmel formunda zaten. Sen değilsin henüz. Sana ait olmayan şeylerle bugüne kadar yaşadın. Gerçekten ne olduğunu bilmeden. İnsana her şey yakışır. İnsan olmak bunu gerektirir. Ama gerçeğini bilmeden mi gitmek istiyorsun? Özünü; bedenini, beynini keşfetmeden mi? Bunu reddetmek varoluşunu reddetmek değil mi? Evreni anlamak bir sorumluluktur. Sen önce dünyanın, ülkenin, şehrinin, ailenin ve kendinin sorumluluğunu almadan evrenle başa çıkabileceğini düşünüyorsun? Bu sorumluluğun altına girmek sana özgürlük değil tutsaklık getirir. Sihrin nasıl yapılacağını öğrenmeden değnek sallıyorsun. Salladığın değnek etrafı yakıyor. Görmüyor musun?